Bugün Pazar....
En sevdiğim gün.
Her geçen gün daha görgüsüz, daha utanç verici, daha cahil, daha bilgisiz, bir önceki günü daha çok arayan bir hale geldik.
Bazen bakıyorum yaşadığım şehre, çevremdeki insanlara, hayat algımıza, hayata bakış penceremize....
Hani, her insan çevresindeki 5 kişinin toplamıymış ya!
Bu bakışı çok da doğru bulmuyorum ama bazı insanlara bakınca geçerliliği de yok değil ama bazı insanlara .
Mecburiyetler, koşullar, gereklilik ve daha bir dolu neden bulunabilir ,kime sorsanız.
Herkesin bir şekilde açıklaması vardır illa ki.
Hayat, sana göre, bana göre, ötekine göre değişkenlik gösterebilir.
Benim doğrum, belki de senin yanlışındır.
Nasıl yetiştiğin, nasıl bir ailede doğduğun, nasıl bir eğitim aldığın önemlidir.
Yalnızca, süreci doğru yönetememişsen sıkıntı var demektir.
İnsan, büyürken hayatı öğreniyor zaten.
Öbür türlü,hep ergen aklıyla kalmıyoruz değil mi?
İnsanın içinde, çocuk kalan bir yan kalmalı elbette o iyimserlik, o saflık hali ama bunun da bir sınırı olmalı.
Çevreme bakıyorum....
Çevresinde 5 insanın toplamı olan insanlara...
Toplum cidden çok görgüsüz, çok cahil, çok utanç verici, çok bilgisiz hale evriliyor.
Sağımız solumuz cehalet!
Jean Paul Sartre' nin de dediği gibi;
'Her seçiş,bir vazgeçiştir 'aslında.
Seçimlerimizdir doğru yanlış, bizleri hayatın bir yerine savuran.
İnsan bazen içinden, dışından bağıra bağıra susmak istiyor.
Sizde de böyle olmuyor mu?
Başka bir yerde, başka bir sabaha uyanmak,
Gözlerini umuda, güzelliğe, mavi bir gökyüzüne açmak...
Kim istemez ki, değil mi?
İyi Pazarlar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder