#Anneler Günü yaklaşıyor.
Geçen yıllarda, ekranda çok fazla gördüğümüz ürün tanıtımı, bu yol koronavirüs nedeniyle sekteye uğramış görünüyor.
Reklamları izliyorum, bir reklama gözüm takıldı.
İnsanın içine içine işleyen bir reklam bu.
Bir İnternet satış sitesinin kuryesi, evden çıkamayan anneler için kapının önüne hediye paketleri bırakıyor.
En sonunda, kendi annesi elbette ama sarılamıyor,uzaktan uzaktan.
Reklamı izleyince, bir süre ekranda takılı kaldım. 'Haksızlık bu' dedim reklam için, annesi olan var olmayan var.
Ama sonra yanlış düşündüğümü söyledim kendime.
Evet!
Annesini kaybedenler de var ama annesi yanında olan da çok.
İnsanın, bir yanı eksik diye, annesi olan bütün insanları kıskanmalı mı?
Sanırım, ben de kıskandım biraz.
Ne mutlu, hala annesi yanında olanlara.

Anne doğurandır, sırdaştır, koruyandır.
Hani, 'Bi' tek Annem olsun, bana bi'şey olmaz 'diyen bir süt reklamı vardı.
Anne gidince, insanın bir yanı eksik kalıyormuş gerçekten de.
Bazen, zaman dursun ve yıllar geriye sarsın der misiniz siz de?

Gün gelecek, bizler de Anne- Babamız gibi gideceğiz bu hayattan ve bizim çocuklarımız da, eksik kalacak, tıpkı bizim gibi ama hayat bu!
Birileri doğacak, birileri ölecek ve döngü devam edecek elbette ama insan yine de hiç olmasın istiyor ölüm denen yok oluşu.

Anacığım....
Bir fotoğraf karesindeydi bu akşam.
Nasıl da hüzünlü bakıyordu hayata

Kapıyı çalıp da, Borcam, ütü, mikser, Anne Bluzü, tabak-çanak alınan günler ne güzelmiş meğer.
Bir Anne kapısı vardı çalınan.
Ve defalarcadır aynı hediyeleri alan ve 'Çocuğum, ne gerek vardı' diyerek gülümseyen bir Anne.
Şimdi ne Anne kokusu kaldı ne de 'Bana, en büyük hediye sizsiniz' diyen Anne.
Ne büyük mutluluk, Annenin kapısını çalmak.
Kıymetini bilin,eğer anneniz hala yaşıyorsa. ❤️