#Bu dünya,iyi insanların ve çocukların yüzü suyu hürmetine dönüyor.
Bugün yaşadıklarım,aslında yeni değil.Son iki yıldır dejavu yaşıyorum çünkü;her yıl bizim ufaklıklarla anı biriktiriyoruz karşılıklı.
Bugün,başka bir şey daha oldu elbette.
Saat iki.Bizim ufaklığa annesinin hediyelerinin hazır olacağını söyledim.
Atölyeme geldi,bana sarıldı ve hediyeleri tek tek götürmeye başladı.Son hediyede ise,elinde,içi yeşil sıvıyla dolu,küçük bir şişe getirdi.
Önce anlamadım ama açıkladı:
-Abla!
Tanrım!
Bana teyze diyeceğine,abla diyen bir çocuk. ;)
-Sen,anneme bunları yaptın ya,ben de sana ,Anneler Günü hediyesi getirdim.
Şişenin kapağını açtı ve ellerime,kollarıma dökmeye başladı.
Buraya kadar her şey güzel.
Bir koku yayıldı....
Hani,çürümüş ot kokusunu bilir misiniz ya da ölmüş bir hayvanın birkaç gün sonra çıkardığı kokuyu?
Koku,böyle bir şey yani. ;)
-Biraz daha dökeyim mi? dedi.
-Dök! dedim.
Ne yapayım,çocuğu mu kırayım yani bir koku için?
-Çok güzel kokuyor,teşekkür ederim,ne zahmet ettin dedim,sarıldım,yanaklarından öptüm ve gönderdim ufaklığı.
Çok ince bir davranış yaptığı,aferin onu yetiştiren annesine.
O yaşta bir çocuk bunu pek düşünmez çünkü.
Şimdiki nesilde kabalık,nezaketsizlik çok,ince fikirlilik yok nerdeyse.

Kokuya gelince...
O saat,bu saattir,yok,ne yaptıysam bu koku geçmiyor.Ne kokuymuş arkadaş.Hıfzısıhhaya göndersem analiz ederler mi acaba ?
Ama,Hıfzısıhhayı kapatmıştı değil mi bu hükümet,Tüh! ;)
Atölyeme ise diyecek bir şey yok.
Kokunun,kendi kendini imha etmesini bekleyeceğim mecburen.Yoksa,o koku gitmez içerden.
Kokarcaların bile kokusu parfüm gibidir eminim,o kadar diyeyim.
O şişeyi saklayacağım anı olarak.
Olur da,canımı sıkan birileri olursa,kapağını açacağım ve bingo!
İmha planım hazır! 😂

Şaka bir yana,böyle güzel yetişmiş çocukları görünce umutlarım yeşeriyor yeniden.
Nezaket,incelik....
Bize,bunlarla gelin! ❤️