1 Mayıs 2020 Cuma

#1 Mayıs dendiğinde aklımda kalan,babamla son kez,Seyhan Barajının kıyısında yaptığımız o piknik, bu marş, Antalya Karaalioğlu Parkındaki İşçi Heykeli ve 2 Mayıs 1977 sabahı,gazetelerde gördüğüm Taksim Meydanında yerde yatan işçilerin cansız bedenlerini gösteren siyah beyaz fotoğraflar.
İnsan,çocuk olunca,yaşadıklarını anlamlandıramıyor o yıllarda ama bir şeylerin ters gittiğini de anlıyor.
1 Mayıs 1977...
Aile olarak beraber olduğumuz son tarih.
Biz,hiçbir zaman,aile olarak bir daha piknik yapamadık çünkü,babamı ve kardeşlerimi vurdular sonrasında.Babamın,küçük radyosundan dinledi haberleri sustu,abimlerle suya kaçan toplara şikayet ettiğim oyunlarımız sustu.
Güneşli,aydınlık bir gündü o gün,sonrasında hava hep grilere döndü,hava bile rengini kaybetti,sustu!
Babamın,oturduğu yerden doğrulup.'Taksim'de,olaylar olmuş,işçileri öldürmüşler 'demesi,bugün gibi hatırımda.
Ve ertesi gün evimize gelen gazeteler....
Yerde yatan ölüler ve fotoğrafları.
Antalya'ya gittiğimde,parkta gördüğüm o muhteşem Mehmet Aksoy Heykeli.
İşçinin,emekçinin,alın terinin simgesi o heykel...
Unutmadım!
Ve bugün....
DİSK Başkanını yaka paça gözaltına almak....
Hiçbir şey değişmiyor bu ülkede işçi adına.
Hala,aynı korku,aynı baskı,aynı tutum!
Emekle nasır tutmuş o eller,istediğini alıyor mu hala?
Gelenekselleşmiş 1 Mayıs kutlaması yapılıyor,yapılmalı da ama özgürce,hak edişle ve hep birlikte.
Selam olsun,onuruyla,emeğiyle ,iş gücüyle ,alın teriyle dik duranlara!

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder