#Bugün bayram...
Koronavirüs nedeniyle bayram da sekteye uğradı, her şey gibi.
Benim için bayram sevinci Annem, Babam, kaybettiğim kardeşlerim, yani bir bütünkenki çocukluğumda kaldı.
Annemin yaptığı baklavaların yerini çikolata ya da şeker tutmuyor.
Artık, hiçbir şey eskisi olmuyor dedikleri dönemdeyim uzun süredir.
Bir yanım yaprak döküyor, bir yanım bahar bahçe.

Bu sabah, bayram sabahı. Bayram heyecanını yitireli çok oldu. Eskiden olduğu gibi erkenden kalkmak, ailece kahvaltıya oturmak, bayrama özel giyinmek, masanın üstüne şekerleri, lokumları, kolonyayı koymak vardı ama...
Sabah, 6'da uyandım yine ama bayram diye değil. Zaten, mecburum bu saatte uyanmaya ama başka bir sorumluluğum daha var bir süredir;
Şanslı elbette.
Benim kızım.
Her sabah, 5.5 - 6 arası odaya koşuyorum onu canlı görmek için ama korkuyorum da, ya bir şey olduysa diye.
Annesiz bir yavruyu yaşatmanın mucizesi bu.

Anne....
Öyle önemli bir faktör ki hayatta.
Şimdi, Şanslı'nın annesi olsaydı, kanatlarının altına alacak, ısıtacak, ağzına yiyecek verecekti ama yok.
Öyle küçük ki, tüyleri azıcık çıktı, gagasını açarak suyunu, yemeğini yediriyorum.
Her sabah avuçlarımın içinde saklıyorum, sıcak nefesimi veriyorum ısıtmak için.
Arada bir, 'Cik' diye, incecik bir ses çıkarıyor, seviniyorum.

'Sevgi neydi' diye sorar ya 'Selvi Boylum Al Yazmalım' filminde;
Sevgi emektir, sevgi düşünmektir, sevgi fedakarlıktır,
Bakmayın;
Sevgi, zor iştir aslında !

Aklıma, çocuklarının canını hibe eden şu kadın geldi de...
Bazı kadınlara anne olmayı asla tattırmayacaksınız.
Ahmaklığın ölçüsüzlüğünde boğulmak nasıl bir duygu acaba?

Bütün gece yağmur yağdı.
Hava da, birden soğudu. Aklımdaki şey:Annesiz bir yavruyu ısıtmak, yaşamasını sağlamak.

Sahi!
Bugün, bayramdı değil mi?
Şekerliklerde yine çikolatalar, rengarenk şekerler var ama ne gelecek çocuk var bu bayram, ne de kahve eşliğinde yapılacak sohbetler.
El öpecek büyük de kalmadı.

Sevinci, bir yavru kuşun kanadında aramak...🙏

İyi Bayramlar.🍬