#Ve Kars - Selim İlçesi-Laloğlu Köyünden dönüş yolu başladı.
Yine kulağımda müziğim çalıyor ve yine Umay Umay Hareket Vakti diyor.
Burdaki işim bitti ve evime doğru Hareket Vaktim geldi.
Bir daha bu şehre yolum düşmeyecek ama köydeki çocukların birini bile bilime, sanata, spora yönlendirebilirsem ne mutlu bana.
Yol uzun, yol çok uzak bana.
Gelirken 28 saat tren yolculuğu yaptım. Bir çok kişiye göre çılgınlıktı bu ama olsun, hayatta bazen çılgın olmak da gerek. 😉
Bu kez 28 saati göze alamadım ama uçak bile 9 saat beklemeli gidince, 17 saatlik otobüs yolculuğundan başka çarem kalmamıştı ya da hala bazı evlerde, içinde banyosu ve tuvaleti olmayan, tezek ve kömürle ısınan, insanın ellerini dışarıda bir leğene tasla su dökerek yıkadığı, soba yanan içerde leğende yıkandıkları, şaka yapmıyorum, bu çağda hala bunların yaşandığı bu köye yerleşecektim.
Hangisi cazip?
Köyü, hayretler içinde gözlemledim. İnsan inanamıyor gördüklerine.
Köyde bir ev gördüm örneğin,zemini beton-toprak hala yapımı bitmemiş ama duvarında altın varak ayna takımı vardı.
O kadar güldüğüm bir evdi ki ..... 🙂
Durumu daha iyi olanlar evlerini biraz daha iyileştirilmiş ama çoğu viran olmuş evlerin tezeklere bata çıka yürüdüğüm yolların öyküsüydü bu yolculuk.
17 saat....
Neyseki müzik ve dışarıda Uçsuz bucaksız bozkırın izlencesi var.
Bu da geçecek elbette.
Yol beni yeni köylere götürene kadar. 🙂