#İzmir-Tire'de,12 yaşındaki kız çocuğu,35 yaşındaki üvey abisinin tecavüzüne uğrayıp ikiz bebek doğurduğunda,yıllar önce okuduğum Bedri Rahmi'nin,Dol Karabakır Dol kitabındaki 'Körpe Gelin' şiirini anımsadım.

Şiiri ilk okuduğumda,içimden bir hüzün desem değil,acı desem değil bir duygu geçmişti.
Yazıyı okuduğunuzda,bir kurgu sanmayın çünkü;bu şiir,Bedri Rahmi'nin nenesinin öyküsü.
Şiirde konu edilen öykü şuydu:
Mernuş bebeğin annesi 13 yaşında bir çocuk.
Mernuş'u doğurur,doğurmasına da,bebeği emzirecek meme başı yoktur çünkü,o bir çocuktur.
Bebek süt ister,ana, sütünü veremez bir türlü.
Çok acı çeker,çok.
Bir hacıya danışırlar.Hacı der ki: 'İki enik bulun aç bırakılmış ve gözleri henüz açılmamış olsun.Bu enikler,emerek meme başını çıkarır.'
İki köpek yavrusu bulunur ve memelerin üstüne salınır.
Enikler de açtır ve süt ister.Saldırdıkça saldırırlar memelere.
Memeler,kan revan içinde kalır.Çocuk gelin,bağırır,acıyla kıvranır ama o memelerin başı her şekilde çıkacaktır.
Memelerden kan gelir,süt yerine.Gelin kangren olur ve on gün sonra da ölür.

Ne zaman ki,çocuklara yapılan tecavüzü ve sonrasında o çocukların doğum yaptığını okurum,aklıma hep bu şiirde geçen Körpe Gelin gelir.

Körpe Gelinlerin öyküsü,bu ülkede hiç bitmedi ve hiç de bitmeyecek.
ÜNZİLE' dir bu çocukların hepsinin adı.Tıpkı,Aysel Gürel'in şarkısında olduğu gibi.

Varmadan sekizine
Ergin oldu Ünzile
Hem çocuk,hem de kadın
On ikisinde ana
Bir gül gibi al ve narin
Bir su gibi saydam ve sakin
Susar kadın Ünzile.

İzmir-Tire'deki o çocuğun da adı E.Ş değil;ÜNZİLE!