#UĞUR MUMCU.....
Kalemden kan damladı o gün, karların üstüne.

26 yıl önce,Uğur Mumcu'nun öldürüldüğü gün,ülkemizin birçok yerinde herkesin bir öyküsü vardı yaşanan.
Hava,o gün kurşun gibi ağırdı örneğin,bugün gibi anımsıyorum.Nasıl da bir grilik çökmüştü şehrin üstüne.
Birden,bir patlama sesi duyuldu.Bir-iki derken patlamalar seri halde duyulmaya başladı.
Herkesin aklına,önce bir terör saldırısı gelmişti ama gerçek az sonra anlaşıldı.
Bir tüp bayisinde tüpler patlıyordu.
Apartmanın çatısına çıktık,gökyüzüne siyah dumanlar yükseliyordu.
Anacığım,nurlarda uyusun 'Vah vah! Ekmek teknesi gitti zavallı adamın'diye üzülürken,aslında tüm Türkiye'yi yasa boğacak o patlamadan habersizdik.

Birden,öyle şiddetli bir yağmur başladı ki....
Neyse ki,çıkan dumanları ve yangının izlerini kapatacak diye sevinmiştik yağmura.

Akşam saatlerinde,haberlerde duyduk Uğur Mumcu'nun, arabasına konan bombayla öldürüldüğünü.
İlk anda aklımıza gelen,eşi ve çocuklarına ne olduğuydu.
Gazetedeki yazılarından,yazdığı kitaplardan az-çok tanıyorduk eşini ve çocuklarını.
Magazin figürü değildi elbette ama Devrimci kimliği,Kemalizme duyduğu inancı,araştırmacı gazeteciliğinden tanıyorduk Uğur Mumcu ve ailesini.
Önce,arabaya kendisi binermiş,sonra ailesi.Kendince,bir çeşit güvenlik önlemi elbette.

Üstünden 26 yıl geçti.
Deneyimli,kararlı,idealist,araştırmacı,vatansever ....... bir gazeteci daha katledildi 24 Ocak 1993'de.
Kalemden kan damladı o gün, karların üstüne.

O günkü yağmuru ve ertesini hiç unutmadım.Burda,gökyüzü delinmişcesine ağlarken,Ankara'da,yüz binlerin yolcu ettiği Uğur Mumcu'ya ağlıyordu kadını,erkeği.....

Bugün de,karanfillerle donatıldı yine sokak.
UĞURLAR OLSUN UĞUR MUMCU!