#Bu papatyaları yaylamızdan topladım ve bu sabah anneme götürdüm.
Kuşlar bile uyanmamıştı henüz.Yollar boş,hava serin.
Avluların önünden geçtim,kimisi tertemiz süpürülmüş,kimisi çöp içinde.
Temiz avluları görünce,annemin bahçesine gösterdiği özeni anımsadım.
Bahçemizde,tek bir yaprağın bile düştüğünü görmedim.Her daim temiz,her daim toprak kokardı annemin bahçesi.
Her taraf mis gibi çiçek kokularıyla bezeliydi.Güller,Sardunyalar,zambaklar,fesleğenler....
Zorkun'a her gittiğimde zambaklar,papatyalar,küpeliler,ortancalar açmış olur; kucaklar dolusu toplarım,getiririm dönüşte.
Zorkun'daki bahçemizde yüzlerce papatya açmaya durmuştu ama henüz tomurcuk ağırlıktaydı.
Toplayabildiklerim bunlar ama önümüzdeki günlerde,biliyorum ki,çok daha fazlası açacak ve bahçemiz bir papatya tarlasına dönecek.

Sabah 6'da gittim anneme.Henüz kuşlar bile uyanmamıştı.Uzaktan bir horoz sesi geliyordu yalnızca.Hayatın bu kadar kirlendiği bir dünyada,nicedir duymamıştım öten horoz sesini.

Boş yollardan yürüdüm sabah serinliğinde.Saatlerce oturdum,tek tek isimlere baktım.Annem,babam,ablam,abilerim,dedem,anam;geçmişim,kanım,canım hepsi.
İnsana hasret kalmak ne kötü bir duygu.