#Zorkun'dan ufak tefek anılar...
Evde,Batırık yapıldı bugün.Batırığı biliyordunuzdur;tahin,susam,fıstıkla yapılan,sulu ve kuru yenilen güzel bir tat.
Batırık yerken aklıma Sevim Teyze düştü.
Sevim Teyze,Ümit Besen'in annesi.
Ümit Besen,yayla komşumuzdu.Klavyesiyle,çok çaldı yaylada.
Evimiz yan yanaydı.
Sevim Teyze,ölmeden önceki son sene,bizi davet etmiş ve batırık yapmıştı.Çok güzel yapardı gerçekten de.
Tombul kollarında,bileziklerini sallaya sallaya yoğururdu batırığı.
Rahmet istedi sanırım.
Ümit Besen,abimlerin çok yakın arkadaşıydı.Bizim bahçede,yüzyıllık çam ağaçlarının altında gitarlarını alır ve mahallede şarkıları yankılanırdı.
Tabii,biz çocuk olduğumuz için kovalanırdık,ayrı konu.
İki abim ve Ümit Besen,üç yakışıklı genç olunca,mahalledeki bütün genç kızların ilgisi bizim bahçede olurdu.
O genç kızlar,bir aşağı,bir yukarı sürekli yürürlerdi.
Tıpkı,İstiklal'de yürüyenler gibi.
Niye yürürlerdi,elbette o yıllarda anlamazdık.
Gençlik işte....
Zamanın dili olsa da o yılları anlatsa.
Abimin gitarı duruyor hala,bilmem ki,Ümit Besen'in ki de duruyor mu?
Bir Batırık bana anıları yaşattı yeniden.
Abim yok,annem yok,Sevim Teyze yok artık.
Zorkun'a her geldiğimde o çamın yanına giderim ve kabuklarına dokunurum.
Bu ağacın altında ne şarkılar çalındı,söylendi bilseniz.....